Agatha Christie - Acı Kahve İncelemem

Acı Kahve aslında Agatha Christie'nin bir oyunudur. 1930 senesinde yazılmış ve sahnede uzun yıllar bu oyun oynanmıştır. Bu Agatha'nın ikinci büyük yükselişidir. Aynı zamanda da ilk yazdığı oyun senaryosudur. Roman versiyonu orijinal metin değildir. Yani okuduğumuz bu kitap Agatha'ya ait bir fikirdir. Cümleler ona ait değildir. Romanlaştırma, Avustralya doğumlu yazar ve klasik müzik eleştirmeni Charles Osborne tarafından yapılmıştır.

Kısaca konusu şudur: Bir bilim adamı olan Sir Claud Amory atom patlayıcısı için bir formül geliştirmektedir ama bu formul çalınır. Tabii ki bu hırsızlığı çözecek kişi Agatha'nın her kitapta neredeyse olan Hercule Pairot'tan başkası değildir.

Ev halkı şunlardan oluşuyor: Claud'un kız kardeşi Caroline, yeğeni Barbara, oğlu Richard, Richard'ın İtalyan karısı Lucia, sekreteri Edward Raynor ve Lucia'nın eski arkadaşı Dr. Carelli. Burada güzel bir oyun oynanır. Bir kahve siparişi edildiği esnada, Claud bu formülü çalan kişinin ışıklar sönünce masaya formül kağıdını koymasını ister ve konunun kapanacağını herkese söyler ve gerçekten de birden masada bu formül kağıdı beliriverir. Ama hem formül kağıdının bulunacağı zarf boş, hem de Claud artık ışıkların söndürüldüğü esnada ölmüştür. Bir kahve, bir boş zarf ve bir ölü bilim adamı. İşte bu olaydan sonra olaylar gerçekleşir ve araştırmalar başlar. Yine o alışılagelen mükemmel Agatha gizemi bu kitapta da mevcut.

Bu 6 kişiden hangisi yapmıştır bu cinayeti. Konu bunun etrafında dönerken yine Agatha bizi farklı yani aslında katil olmayan kişilere de yönlendirir ve kafamızı karıştırmayı başarır.

Bu kitapta diğer kitaplardan farklı olarak sonu çok daha basit bitti ve yine diğer kitaplardan farklı olarak baş kahramanımız Poirot'da kitapta ölüm tehlikesi atlatıyor.

Bilindiği üzere Agatha Christie'nin neredeyse tüm kitaplarında olay budur. Birden fazla şüpheli vardır. Kafa karışıklıkları, yanlış yönlendirmeler ve mutlak sürpriz son vardır. Son hariç tatmin edici denilebilirdi. Bir de ışığı kapatayım da açayım da masaya zarfı koyun aşırı çocukça bir kurgu gibiydi. Çok tatmin etmedi, ne yalan söyleyeyim.

Zeki ve kurnaz Pairot yine bu kitapta da kendine yakışan bir hamlede bulundu. O benim Sherlock Holmes'den sonra en beğendiğim dedektif olabilir. Sıkıcı giden yerlerde onun varlığı ilaç gibi oldu.

Yine kitap öncesi araştırmalarına bayıldım yazarımızın. Tüm formülleri ve onların insan vücudundaki etkisini bir bir sıralamış, harika idi.

Kitabın çok eski bir filmi de vardır bu arada. İzlemedim, izlemem de sanıyorum. Ama hatırlatmak istedim.

Kitaba puanım 7.